गुंतल्या रे वेड्या मना

गुंतल्या रे वेड्या मना

बघ नयनी तू माझ्या,
तोच धुंद पावसाळा,
भिजून घे चिंब जरा,
देह असा तहानेला......

छेड पुन्हा एकदा तू,
नाजुकशा पाकळ्यांना,
बघ आठवून जरा,
शहारल्या त्या क्षणांना.....

सख्या नकोस  हरवू ,
गर्द धुक्यांत स्वतःला,
बघ पल्याड जरासा,
ऋतू भरात आलेला ……

न्हाहून घे चांदराती,
नको विझवू तारका,
संधीकाली येते पहा
आर्त स्वरातील हाका  ……

गुंतल्या रे वेड्या मना,
नको रोखू श्वास असा,
सोड अंधार मनीचा,
जरा लांब घे उसासा ……

मिलिंद कुंभारे

ग़ज़ल

ग़ज़ल

कहूँ तो क्या कहूँ ?
तुम्हे मैं
कल्पना कहूँ,
ग़ज़ल कहूँ,
या कविता कहूँ .........

नाम से कल्पना कहलाती हो,
पर यथार्थ में विस्वास रखती हो,
छवि छोटीसी दिखती हो,
पर सोच बड़ी तुम रखती हो ........

राह कितनी भी कठिन हो,
कभी न तुम डगमगाती हो,
सच्चाई की राह चलती हो,
निगाहें ऊँची, हौसलें बुलंद रखती हो .......

रातें तनहाइयों में गुजारा करती हो,
पर दिन में सारा जहाँ साथ लिए चलती हो,
गम ए ग़ज़ल दिल में छिपाएं, सदा मुस्कुराती हो,
वक्त को पीछे छोड़, समय से आगे तुम रहती हो ............

मेरी कविता में महज तुम एक कल्पना हो,
पर न जाने क्यूँ, दिल कहता हैं,
शायद, अपने आपमें, लम्हों में बिखरी हुईसी,
तुम एक ग़ज़ल हो ...........

मिलिंद कुंभारे

पाऊस अंतरीचा

पाऊस अंतरीचा 

अबोल त्या भावना,
शब्दांत मी गुंफता,
पाऊस अंतरीचा,
नयनातून बरसला ….

मिलिंद कुंभारे

काळरात्र….

काळरात्र…

स्वप्नी मी
असा रंगलेला,
रात्र ती काळोखी,
वाट ती अंधारलेली,
ध्येयवेडा मी,
घेतली स्वैर भरारी!

तुटलेल्या पंखांची,
जेव्हा जाण झाली,
तेव्हा हळूच जाग आली,
भांबावलेल्या नयनांना,
उष:कालाची प्रतीक्षा होती,

पण छे,
काळरात्रच होती ती!

मिलिंद कुंभारे

गूढ जीवनाचे

गूढ जीवनाचे

वळणे जीवनी
कितीच असती
कधी  साधे सोपे
काही आड रस्ते

कंपने  धरणी
उधाण सागरी
भय ते मृत्यूचे
मज क्षणोक्षणी

कधी वाटतसे
स्वच्छंदी जगावे
घ्यावे ठरवून
आयुष्य आपले

गीत जीवनाचे
तुजसवे गावे
गूढ जगण्याचे
उमजून घ्यावे

मिलिंद कुंभारे

धुंद नशा

धुंद नशा

धुंद नशा

डोळ्यांत तुझ्या धुंद नशा,
अन बेधुंदशा साऱ्या दिशा,
श्वास  माझा मी रोखू कसा ….

दृष्टीपुढे सारखी छवी तुझी,
अन जादुई  तुझी अदा,
श्वास  माझा मी रोखू कसा ….

ओठ तुझे गुलाबी पाकळ्या,
यौवनाचा एक मधुर प्याला,
श्वास  माझा मी रोखू कसा ….

मन माझे वेडे पिसे,
अन एकांत हा जीवघेणा,
श्वास  माझा मी रोखू कसा ….

वाटते प्यावे माधुरी तुझी,
तुझ्यासवे व्हावे बेधुंद मी,
अन सोडावा उश्वास जरासा….

मिलिंद कुंभारे