तुझ्या सावल्या!
जाणवतो तुझा रितेपणाजेव्हा जेव्हा मला;
काळोखीच भासू लागते;
पौर्णिमेची ती रात्र!
अन बेसुरीच असते;
रंगलेली ती मैफल!
कळतच नाही
रविकिरणांची उधळण करीत;
केव्हा उगवते नवीन पाहट!
आता असतो मनी माझ्या;
फक्त तुझा ध्यास!
अन सुरु होतो एक प्रवास!
तेव्हा गर्दीतही असतो मी एकटा;
शोधीत फक्त पाऊल-वाटा;
तुझ्या वास्तूकडे जाणारया!
अवती भवती मला वेढलेल्या;
तुझ्या त्या अबोल सावल्या;
बेचैन करतात मज हळव्या मनाला!
पाठलाग करत तव फसव्या सावल्यांचा;
येउन पोहोचतो, दूर कोठेतरी!
तेव्हा सुर्य अस्ताला गेलेला!
अन मीही स्थिरावलेला!
अगदी एकाकी एकटा!
आता सोबतीला असतात
सागराच्या त्या स्तब्ध लाटा;
धुसर-धुसर दिसणाऱ्या वाटा;
अन मंदावलेल्या त्या तारका!
आता सोबतीला असते;
एक काळोखी रात्र!
तिच्या असण्याची एक चाहूल;
तिच्या नसण्याची मात्र मनी एक खंत!
मिलिंद कुंभारे
आता सोबतीला असते;
ReplyDeleteएक काळोखी रात्र!
तिच्या असण्याची एक चाहूल;
तिच्या नसण्याची मात्र मनी एक खंत!heart touching lines